Als kind had ik een droombaan: apenverzorger in een dierentuin. Mijn romantische beeld daarbij was dat ik dan de gehele dag met chimpansees mocht knuffelen. Het is echt heel lang mijn grootste wens geweest om een aap vast te houden. Ik kon (en kan) het al bijna voelen, dat gespierde harige lijf met die lange liefdevolle armen en dat vertederende smoeltje.
Mijn eerste bezoek aan De Apenheul was dan ook een deceptie. Het leek mij het hoogst haalbare gezien mijn verlangen, maar de waarheid was, voorzichtig gezegd, anders. Geen aap liep vrijwillig mijn kant uit. Mijn natuurlijke aantrekkingskracht voor mijn zielsverwanten bestond niet.
Mijn fantasie werd hevig gevoed door de boeken over Lotje, geschreven door Jaap ter Haar. LOTJE HAD EEN EIGEN AAP, EEN CHIMPANSEE. HET KON DUS WEL.
In mij woont dat kind nog steeds. Met dat fantastische beeld van die knuffel met een chimpansee. Ook al begrijp ik inmiddels dat het niet gaat gebeuren en dat dat maar goed is ook. Dieren dienen zo natuurlijk mogelijk te leven. Knuffelen met een willekeurige Toneeljuf valt daar niet onder.
Ik steun Stiching AAP. Zij helpen dieren die door mensen mishandeld zijn. Dat is knuffelen op een manier die wel zinvol is. Op 14 juli is het Wereld Chimpansee Dag. Dat las ik in hun nieuwsbrief. Daardoor moest ik aan mijn kinderwens denken en aan Lotje & Chimp. Een vrije val in de tijd. Gelukkig heb ik van spelen en fantaseren mijn werk gemaakt. Wanneer ik speel kan ik alles zijn. Als Toneeljuf maak ik met het grootste gemak al mijn dromen waar.
Waar droomde jij van als kind?