Op 6 mei 2013 ging ik naar de Kamer van Koophandel om mijn bedrijf in te schrijven. Ik had nog niet veel. Ik wist waar ik goed in was en dat ik dat weer (na een aantal jaar stilstand) wilde gaan doen. Ik had een naam. Een soort van idee van wat ik aan kon bieden. En ik had ook heel veel onzekerheid, uitstelgedrag en vage aannames over mezelf en de kleine kans van slagen die ik als ondernemer had.

Wat ik mij vooral herinner van het bezoek aan de KvK is dat ik erheen ben gereden met de auto. Saartje, mijn dochter, was mee. Ik heb ergens vlak voor mijn 40^e verjaardag mijn rijbewijs gehaald. Nooit vond ik rijden fijn. Ik ben er bang van (iets met controle/perfectionisme/doodsangst). Parkeren vond ik al helemaal een crime. Ik was zenuwachtig of ik wel zou kunnen parkeren bij de KvK. Daar aangekomen lukte het om mijn auto achteruit perfect in een vak te zetten. Saartje was zeer opgetogen ‘Hij staat helemaal recht mama!’. Toen ik haar deze week vertelde dat De Toneeljuf 5 jaar bestaat herinnerde zij zich ook het parkeervoorval. Zij was toen 7 en blijkbaar zeer gevoelig voor mijn zenuwen.

Vijf jaar later houd ik veel meer van De Toneeljuf dan toen. Ik heb steeds meer mijn vorm gevonden. Die bleek anders dan ik dacht. Er is een hoop gebeurd op allerlei vlakken in de afgelopen jaren. Ik heb veel geleerd over mezelf en ondernemer zijn. Omdat ik denk dat sommige van die dingen best interessant of grappig of leerzaam kunnen zijn voor anderen ga ik ze opschrijven. In vijf dagboekstukjes. Dat is mijn jubileum. En misschien maak ik nog een voorstelling en geef ik een Toneeljuffeest later dit jaar. Want er is veel te vieren. Meer dan ik vijf jaar geleden had kunnen denken.

Oh ja, ik ben gestopt met autorijden. Beter voor alles. Maar ik heb wel mijn rijbewijs. Doet prima dienst als id.