Vakantie in het Nu

Na de ‘vijf jaar stukjes’ in mijn dagboek moet ik weer even zoeken naar inspiratie. Wat deel ik wel en wat niet. Officieel is de zomervakantie begonnen. Niet echt natuurlijk voor grote mensen, maar wel voor kinderen. Wij werken juist meer in deze periode. We hebben veel fijne voorstellingen gehad en nog op de agenda staan. Toch zoek ik steeds naar wat ik wil. Bij sommige dingen die wij doen ontstaat er een enorm geluksgevoel. Bij andere wat minder. Moeten die dingen dan weg? Is het tijd voor een herstructurering? Of is het wat het is en moet ik dat gewoon laten zijn?

Tobben lijkt mijn hobby. Piekeren. Dagdromen. Het zijn allemaal anderen woorden voor min of meer hetzelfde: Een hoofd dat nooit stilstaat. Doordat ik graag en veel denk, bedenk ik ook een heleboel. En wat regelmatig gebeurt is dat als ik het al bedacht heb dan hoef ik het in het echt niet meer zo nodig te doen.

De praktijk kan nooit zo mooi, goed, heftig, schitterend, gelukt of mislukt zijn als in mijn dagdromen. De dagdroomstand behoedt mij voor mislukken maar houdt mij ook op mijn plek. Soms jammer want sommige ideeën zijn namelijk zeker wel de moeite waard om uitgevoerd te worden. Die verdienen het om uit mijn hoofd en in de echte wereld te komen.

Vooralsnog eerst maar vakantie. Weg van de dagelijkse realiteit en rituelen. Op naar een plek met veel bomen, zee, gras, stilte, zand, zon, lopen, drijven, delen, voelen. Meer in mijn lijf, minder in mijn hoofd. Grotendeels zonder wifi (want dat is de grootste geestdoder die er is voor mij). Kijken wat er dan naar boven drijft of juist naar de bodem zakt. Ik verheug mij op die stilte. Om daarna op volle sterkte dagdromen in de praktijk te brengen.

Fijne zomer lieve lezers!