Vandaag moest ik in mijn eentje ineens hard lachen. Ik had allerlei krachtige gedachten over wat ik zou gaan doen om mijn agenda na de zomervakantie gevuld te krijgen. Ik schreef dingen op, maakte een schema, gaf mijn plannen vorm. En toen zei mijn hoofd ‘Morgen begin ik!’. Ook nog met een soort pittige intonatie, alsof het echt waar was. Alsof mijn hoofd het zelf geloofde. Dat was het moment dat ik een lachbui kreeg. Morgen begin ik. Het zijn denk ik de minst geloofwaardige woorden die ik kan gebruiken. Want ik begin heus niet morgen. Als ik het vandaag niet doe, waarom morgen dan ineens wel. Dan heb ik vast weer een goede reden om morgen te beginnen.
Dat ik om mezelf moest lachen geeft aan dat ik mijn mechanisme doorzie. Voorheen nam ik dit voornemen heel serieus. Ik geloofde oprecht dat een ik dag later alles zou gaan doen wat ik in het huidige moment uitstelde. Ik vond ook echt dat als ik het in mijn agenda zette voor de volgende dag dat ik dan goed bezig was. Maar vandaag vond ik dat dus niet meer genoeg.
Ik ben een groot fan van mijn uitvoerende werk. Ik vind het heerlijk om met groepen te werken. Het directe contact, het plezier, de transformaties, de blije energie. Daar, in het moment, ben ik op mijn best. Alleen is er natuurlijk geen ‘daar, in het moment’ als ik geen gelegenheid creëer. Dat grondwerk is minder aantrekkelijk omdat het geen instant bevrediging oplevert. Misschien dat ik daarom ook niet van tuinieren houd. Dat hele gezaai vraagt geduld. Iets waar ik niet veel van heb.
Vandaag begin ik met zaaien. Dat doe ik natuurlijk al veel langer alleen niet zo bewust. Vanaf nu ga ik strategisch zaaien. Niet verwachten dat elk zaadje ‘poef’ in een bloem verandert. Wel water geven, schoffelen, zonnetje laten schijnen. Zorgzaam mee omgaan. Dat kan ik heel goed.
Ik schrijf het op en deel het omdat dat een stok achter de deur is. Maar er is meer. Ik ben natuurlijk niet de enige die ‘morgen begin ik’ als levensmotto hanteert. Ik hoop dat mijn lachbui als een zaadje werkt voor jou. Wat stel je uit? Waarvan denk je dat het geen haast heeft? Wat schuif jij voor je uit en laat je zo de doorstroming blokkeren? Lachen is zo’n mooie manier om iets serieus te nemen. Moet je ook eens proberen.