Het is het eind van het jaar 2018. Een tijd van terugblikken en vooruit kijken. Het was een fijn Toneeljufjaar. Ik bestond vijf jaar. Daar schreef ik vijf dagboekstukjes over met verworven inzichten. Ik kreeg leuke aanvragen, steeds meer ‘op maat’. Zo zie ik het graag. Elke groep of organisatie is anders en wij laten ons aanbod daar graag op aansluiten. Dat werkt voor alle betrokkenen het meest bevredigend. Ik stond zelfs nog in de krant in december. In de rubriek ‘Lol in je werk’. Door veel mensen gezien. Wie weet wat daar nog uit voortkomt. Voor mezelf speelde ik in een toneelstuk ‘Familie’. Met vijf andere acteurs. Het was een geweldige ervaring die mij op veel manieren goed deed. Ik heb mijn spelende zelf echt gevonden, iets wat ook doorwerkt in de Toneeljuf.

Via het onvolprezen facebook volg ik ondernemers die andere ondernemers vertellen hoe het moet. Daar luister ik met een half oor naar en soms met een heel oor. Een van deze goeroes vroeg laatst om drie woorden te kiezen voor 2019. Dat geeft focus en intentie. Ik liet die vraag op mij inwerken en er kwamen drie woorden bovendrijven. (Waarvan ik er een ineens was vergeten. Dat leidde tot lichte paniek want dit zou mijn redding van het komende jaar zijn. Gelukkig kreeg ik m terug, 2019 is veiliggesteld.) Mijn woorden zijn: Samenwerking, Kiezen, Doen. De eerste koos ik omdat ik tot nu toe vrijwel altijd alleen geploeterd heb. Omdat ik dat het veiligst vond en ik zo mijn eigenwijsheid alle ruimte kon geven. Ik ben nu benieuwd naar anderen, wat ze doen, hoe ze het doen, waarom ze het doen. Daar kan ik van leren en bovendien heb ik ook van alles te geven. Samenwerken is uitwisselen en daar kijk ik naar uit. Dag veilige eenzaamheid Hallo inspirerende saamhorigheid.

Kiezen staat op mijn lijst omdat ik keuzes graag voor mij uitschuif. Ronddwalende repeterende dwanggedachten levert dat op. Niet helpend. Niet kiezen is veelal terug te leiden naar het aloude ‘aardig gevonden willen worden’ syndroom. Wel kiezen is aardig zijn voor mezelf en daarmee ook voor anderen. Iedereen is gebaat bij helderheid. Ook heb ik zomaar het idee dat mijn agenda in 2019 voller gaat worden, dus zal ik keuzes moeten maken. Waar zeg ik ja tegen en welke kansen laat ik lopen.

Doen. Ik las het boek van Roos Vonk – Je bent wat je doet. Het grappige (of verdrietige, het is maar hoe je het wilt zien) is dat ik dit boek vier jaar geleden kocht. Vier jaar. Ik las het niet. Tot nu. Waarschijnlijk was ik bang door de titel. Terecht. Dit boek eenmaal gelezen hebbende kun je niet meer op je gat blijven zitten wenen om alles wat je niet of nog niet hebt, krijgt, vindt of doet. Het begint namelijk allemaal bij simpelweg DOEN. Niet je innerlijke kleuter de ruimte geven om trappelend en krijsend op de grond te gaan liggen met verzonnen excuses. Gewoon doen. Een stap, een begin, een iets. Veel bevredigender dan ‘dat andere’ waar ik een meester in ben. Nee was. WAS.

Ik heb zin in 2019. Het is al bijna zover. Ik heb diverse aanvragen, zelfs al voor september. Ik heb er zin in. Voor jullie lieve meelezers en meelevers, dank dat je er bent. Dank dat je mij volgt, mij vertrouwt, de ruimte geeft, aanbeveelt, toejuicht, liefhebt. Dat is het fundament van de Toneeljuf. Samen spelen Samen delen. Het wordt een heerlijk jaar.