Iedereen schijnt ze te hebben, blinde vlekken. Dingen die je niet kunt zien van jezelf tot je ze ziet. Als je het dan eenmaal ziet kun je niet meer begrijpen waarom je het eerst niet zag.

Zo begreep ik eerst niet dat wat ik doe als Toneeljuf uniek is. Ik dacht heel vaak ‘Dat kan toch iedereen’. Niet uit een soort misplaatste bescheidenheid, ik dacht het echt. Tot iemand tegen mij zei ‘Nou nee Saskia dat is toch echt niet waar, wat jij doet dat kunnen heel veel mensen niet.’ De gedachte dat dat waar kon zijn drong in een klap tot mij door. En doordat ik dat snapte begreep ik ineens ook allerlei andere dingen. Dat het voor de meeste mensen bijvoorbeeld heel moeilijk is om ‘zomaar’ te gaan spelen. De drempels zijn hemelhoog.

Terug naar blinde vlekken. Als mensen over zichzelf praten hebben ze vaak de neiging vooral te benoemen waar ze niet goed in zijn of waar ze niet aan voldoen. Ik heb een vriendin die keihard werkt op een boerderij, daarnaast voor haar grote gezin en de medewerkers zorgt, de administratie bijhoudt en regelmatig voor grote groepen heerlijke maaltijden kookt. Dat zorgen vindt ze leuk, ze houdt ervan. Is ze daar dan ook trots op? NEE. Ze vindt dat ze een ander soort carrière zou moeten hebben. Dat ze niet voldoet aan bepaalde normen. Ze ziet haar eigen kracht niet als een kracht en ze mag er dus ook niet van genieten. Eeuwig zonde.

Waarom zijn we zo streng voor onszelf? Dat is toch jammer. Zien wat je kunt, waar je goed in bent, daar trots op mogen zijn, dat gaat niet vanzelf. We hebben anderen nodig om die mooie kanten te benoemen. En dan wuiven we ze weg, want dat is toch niks bijzonders?! Maar wat voor jou normaal is, is voor een ander bijzonder. En dat het voor jou normaal is maakt dat je de kracht ervan niet kunt voelen en dat je die bijzondere eigenschappen dus niet ten volle benut. Jammer voor jezelf en voor de rest van de wereld!

Als we elkaar nou eens een beetje gaan helpen, blinde vlekken in beeld brengen. Tegen elkaar zeggen wat je mooi vindt aan de ander. Een eigenschap of manier van doen benoemen waarvan je vermoedt dat de ander die niet genoeg ziet of waardeert. Het is vast niet zo dat die ander je in een keer gelooft. Maar als het nou vaker gezegd wordt, door verschillende mensen op verschillende momenten is de kans op succes al veel groter. Dan gaat het werken als een dominosteentje. Je gooit er een om en de rest valt, als vanzelf, ook. Kun je eenmaal zien dat die eigenschap jou bijzonder maakt, dan kun je die eigenschap inzetten voor persoonlijke groei en om anderen mee te helpen.

Laat dat in 2021 iets zijn waar je af en toe aan denkt. Zet een ander in het licht. Maak het onzichtbare zichtbaar en je verandert veel meer dan je ooit zult weten. Ik begin vandaag. Ik wens jou dat je jezelf mag gaan zien zoals ik je zie. Een mens met meer mooie eigenschappen dan je vermoedt. Neem je mooiheid niet voor lief. Omarm het en deel het met ons. Daar worden we allemaal een beetje blijer van.

Illustratie is uit het boek De Vos en de Goudvis – Nils Pieters